Pracoholizm

Praca jest niezwykle ważnym elementem naszego życia. Bez względu na to, jakiego rodzaju zajęcie daje nam środki do życia, przywiązujemy do niego wagę i staramy się wypaść w nim jak najlepiej. To oczywiście pozytywne cechy, jednak czasem, gdy zaczynają przeradzać się w nadmierne uzależnienie od pracy zawodowej, mogą przerodzić się w chorobę zwaną pracoholizmem.

Czym jest pracoholizm?

Pracoholizm to choroba, która może pojawić się praktycznie u każdego z nas. Posiada wiele odmian, związanych często ze specyfiką zawodu, który wykonujemy. Jednocześnie jednak posiada wiele cech wspólnych u każdej osoby, która zostanie nim dotknięta. Przede wszystkim cechuje się częstym przedkładaniem pracy nad dom i rodzinę. Może to być branie licznych nadgodzin i pozostawanie w pracy po godzinach, ale też przynoszenie części zadań do domu, by wykonać je w jego zaciszu. W wielu przypadkach cechy te sprawiają, że osoba dotknięta chorobą spędza nad pracą niemal cały dzień, rezygnując z innych sfer życia, jak choćby zainteresowania.

Praca staje się w pewnej chwili także jedynym źródłem przyjemności i satysfakcji, choć mogą one jednocześnie pociągać za sobą wysoki poziom codziennego stresu. Każda chwila spędzona na czymś innym niż praca wydaje się choremu stracona i powoduje u niego rozdrażnienie oraz dyskomfort psychiczny. To z kolei pogłębia frustrację oraz przedkładanie pracy nad inne zajęcia.

Pracoholizm pociąga za sobą także wysoki poziom stresu, związanego z perfekcjonizmem. Każdy, najmniejszy nawet błąd w pracy urasta do miana tragedii. W wielu przypadkach nawet zwykła niewiedza wiąże się z poczuciem “ujmy na honorze”. Pojawia się także nieodparta chęć rozmawiania wyłącznie na tematy zawodowe.

Pracoholizm w społeczeństwie

Dzisiejszy świat nastawiony jest na odnoszenie sukcesów. Każdy, kto jest w stanie coś osiągnąć i pochwalić się tym przed szerszą grupą, może zdobyć sobie uznanie i popularność. Kolejne szczeble kariery, po których pnie się człowiek, także są uznawane za pozytywną cechę, świadczącą o pracowitości, zaradności i zdolności do odnoszenia małych zwycięstw.

Nic więc dziwnego, że w wielu środowiskach pracoholizm postrzegany jest jako pozytywny, a osoba, która cierpi na tę chorobę, zdobywa kolejne laury i pochwały. Czasami stan ten doprowadza do sytuacji, w której sam chory czuje się dumny i nie chce przyznać, że cierpi na schorzenie, które powinno zostać poddane terapii.

Wiele osób nie zauważa przez to, że pracoholizm prowadzi do nadmiernego wyczerpania i zbyt dużej ilości stresu, braku odpoczynku oraz zaniedbania innych ważnych sfer życia, w tym rodziny.

Jak można leczyć pracoholizm?

Leczenie pracoholizmu można rozpocząć dopiero wówczas, gdy osoba chora zauważy, iż jej zachowanie odbiega od zdrowych zasad równowagi życiowej. Następnie po zgłoszeniu się do specjalisty chory kierowany jest na terapię, która zazwyczaj przebiega w ośrodku oddalonym od zwykłego środowiska i zapewniającym komfort. Całość terapii polega na 12 krokach, wśród których znajduje się między innymi zaakceptowanie siebie oraz swojego problemu. Odbywają się także sesje psychoterapeutyczne indywidualne i grupowe, które prowadzą do poprawy stanu pacjenta.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here